Het mooiste meisje van de klas

En toen sloot ook het laatste venster. De steeds dunnere draad, de verbinding met de wereld buiten haar kamer. Facebook. Whatsapp.
‘Laatst gezien. Woensdag om 10.34 uur.’

Niet dat we elkaar nog veel hadden gezien. De laatste keer was op een schoolreünie, zo’n vijftien jaar geleden. Daarna volgden we elkaar op social media. En stelde ik vanwege de foto’s die ze postte vast hoezeer onze levens uiteenliepen. Het kleine van mij en het glamourvolle van haar. Misschien zelfs wel groots en meeslepend.

Ik was niet verbaasd toen ik een mail kreeg van de redactie van het televisieprogramma ‘Het Mooiste Meisje van de Klas’. Dat wil zeggen, ik was niet verrast dat ze een aflevering aan haar gingen wijden.  Dat ik vond dat ze perfect in de formule paste. Maar waar zat de twist in haar leven? Want er deed zich immers altijd een dramatische wending voor in de levens van de geportretteerde meisjes. Verslaafd geweest, in de val gelopen van een manipulatieve minnaar die zich vervolgens ontpopte als loverboy, in een diepe depressie beland na een op het oog glanzende loopbaan in de mode.
Was het overlijden van haar echtgenote een jaar geleden dat droevige keerpunt? En dat zij was achtergebleven met haar beide kinderen van begin twintig.

Dat ze mijn naam had genoemd aan de redactie, daarover was ik wel verrast. Want hoeveel contact hadden we gehad destijds op de middelbare school? Na dat jaar in de brugklas, vervolgden onze schoolloopbanen zich op een afzonderlijk spoor en belandden we elk in een andere subcultuur.  Langzaam sleet de herinnering aan wat ze zo openhartig had laten weten en de onvergeeflijke zin die vervolgens aan mijn mond ontsnapte. (Zie: Wat een man is).

De dramatische wending in haar leven bleek veel tragischer en definitiever dan ik had kunnen bedenken. Ze had niet lang meer te leven. Vriendinnen hadden haar voor het programma opgegeven, ze zegde toe – niet in de laatste plaats om haar kinderen een levensdocument na te laten. Het filmen werd een race tegen de klok en de makers hadden in corona een extra vijand te duchten.

We spraken elkaar nog eenmaal, meer dan twee maanden geleden. Ze lag al in het hospice en vertelde niet meer te eten en te drinken. Op waterijsjes leefde ze. We haalden herinneringen op aan de brugklas en ik roerde schuchter mijn Judas-oneliner aan. Ze lachte erom. Even later verbeet ze haar tranen. ‘Ik wil niet verdrietig afscheid nemen.’
Daarna volgden appjes met foto’s, spreuken en gedichten. Telkens verbaasde ze me, iedere nieuwe dag dat ze online was. (‘48 dagen zonder eten en drinken. Nog altijd honger en dorst.’)
Een wonder gebeurde: – ze haalde de viewing van de aflevering, die ze vanaf haar ziekbed zag. Ze schreef er uitgebreid en opgetogen over in een bericht dat ze rondstuurde. Hoe blij ze erover was en hoe prachtig het document was geworden. Daarna sloot de schelp zich langzaam maar zeker, alleen de kinderen zag ze nog.

Juliette – we waren voorbijgangers in elkaars leven. Mooi was je maar bovenal bescheiden, moedig en gezegend met een mentale kracht waarvan ik me geen voorstelling kan maken.
Je was waar je was maar bent nu overal waar wij zijn.

De aflevering met Juliette van Het Mooiste Meisje van de Klas is op 29 juni te zien, NPO 1, 21.30 uur (vanaf 22 juni al op NPO Plus te zien, na 22.30 uur)